Category: OPINYON

LAGPAS na sa 276,000 ang naitalang COVID-19 case sa Pilipinas simula noong Enero at kung hindi bababa ang trend, malamang ay aabot ng 300,000 ang tatamaan ng virus na ito bago matapos ang buwan ng Setyembre.

Pero ang hindi nililinaw sa atin, ang mga nagkaroon ba ng COVID-19 ay puro Filipino o may mga Chinese nationals din?

Mukha kasing puro Pinoy ang mga inuulat na nagkaroon ng virus na ito maliban dun sa mag-asawang Chinese na mula sa Wuhan, China na kauna-unahang COVID-19 case sa ating mahal na bansa.

Tandaan natin na napakaraming Chinese nationals dito sa Pilipinas mula nang magkaroon ng POGO. Sa imbestigasyon nga ng dalawang Kapulungan ng Kongreso, tinatayang hindi sila bababa sa 300,000 na nagtatrabaho sa mga POGOhan sa Metro Manila.

Hindi pa dyan kasama ang mga nagkalat sa iba’t ibang lugar sa ating bansa kaya imposibleng puro Pinoy lang ang nagkakaroon ng COVID-19 at napakusuwerte naman nilang nilalang kung exempted sila sa virus na nagmula sa kanilang bansa at kumalat sa apat na sulok ng mundo.

Kahit sa Chinese Embassy wala tayong nababalitaan na may nagkaroon ng COVID-19 case. Ano exempted sila? Ang mga Embahada natin sa ibang bansa lalo na sa Gitnang Silangan marami silang staff na nagkaroon ng COVID-19.

Pero dito sa ating bansa, wala tayong nababalitaan na may mga staff ng embahada ng iba’t ibang bansa ang nagkaroon ng COVID-19 lalo na ang China kaya mapapatanong ka, exempted ba sila?

Dapat sabihin ng Department of Health (DOH) kung ilang dayuhan ang nagkaroon ng COVID-19 sa ating bansa. Anong nasyonalidad nila dahil kung ang mga report ang pagbabasehan, parang sinasabi na puro Pinoy lang ang mahina ang resistensya.

Hindi ako naniniwala na walang Chinese nationals ang nagkaroon ng COVID-19. Imposible yun dahil walang social distancing sa mga Pogohan at ang balita ay hanggang 10 Intsik ang nagse-share ng isang kuwarto na tinutulugan nila.

Bago lumala ang COVID-19 sa Pinas, marami na tayong nakukuhang impormasyon na kapag may nagkasakit na POGO workers, ay dinadala nila ito sa isang lugar sa isang probinsya para gamutin pero hindi malaman kung COVID-19 ba ang sakit at hindi na nirereport sa ating mga otoridad.

Sa report din na natanggap natin, kapag may Chinese national na namamatay ay agad na pinapa-cremate at hindi rin ito inerereport dahil lahat ng kilos ng mga dayuhang ito, lalo na’t ilegal na nagtatrabaho sa ating bansa ay itinatago sa ating mga otoridad.

Hindi ba mayroon nang nahuling mga ilegal na hospital para lamang sa mga Chinese national na nagkakasakit ng COVID-19? Ano na nga pala ang nangyari sa mga yun? May kinasuhan ba o nagkalimutan na lang?

Kung walang access ang ating gobyerno sa mga dayuhang ito at hindi nila nalalaman ang bilang ng mga nagkakasakit sa kanila, baka nga puro Pinoy ang nasa listahan ng COVID-19 case. Pero kung  isinama ang mga Chinese nationals na nagkasakit ng COVID-19, baka mas malaki ang kasong naitala sa ating bansa.

Kailangang magkaroon ng access ang DOH para maipatupad din sa kanila ang contract tracing at mapigil ang paglaganap ng virus na ito sa ating bansa. Walang kuwenta ang lahat ng ginagawa ng gobyerno sa mga Filipino kung may mga dayuhan ang hinahayaang nagkakalat naman ng virus.

Read More

TINALAKAY sa Senado nitong Huwebes (Setyembre 17) ang Senate Bill 1092, o Teaching Supplies Allowance Act.

Maganda ang layunin ng S.B. 1092 dahil patungkol sa pagtataas ng allowance ng mga guro sa pampublikong sistema ng batayang edukasyon hinggil sa mga ginagamit nila sa pagtuturo tulad ng tisa, papel at iba pa.

Sa ayudang ‘yan, hindi na maglalabas ng pera ang mga guro galing sa kanilang sahod para bumili ng papel at iba pa.
Kaya, napapanahong tinalakay na ang naturang mungkahing batas upang lumarga na ito at ipasa.

Kaso, ang problema ay ang pondong ilalaan dito upang magkaroon ng teaching supplies allowance ang mga guro kapag batas na ang S.B. 1092.

Ang sentro ng talakayan ng mga senador ay ang pondo ng nasabing panukala.

Naghanap ang mga senador kung saan ang posibleng pagkukunan ng P1.2 bilyong pondo para sa nabanggit na allowance ng mga guro.

Pabor na pabor ako sa panukalang ito, sapagkat napakaraming guro na makikinabang dito – lalo na iyong mga nagtuturo sa mga liblib na nga bayan kung saan ang kanilang mga mag-aaral ay mga anak ng napakahihirap na mga magulang.

Ang mga guro dito sa National Capital Region (NCR) at iba pang mauunlad na mga lungsod at bayan ay hindi kayang palaging sa sahod nila manggagaling ang pambili ng mga papel, tisa at iba dahil masyadong mataas ang presyo ng mga bilihin, bayad sa kuryente, tubig at iba pa.

Marami rin silang gastusin araw-araw.

Mababa lang ang buwang sahod ng mga guro.

Ang gurong nagtuturo sa mga malalayong parte ng ating bansa ay talagang kawawa rin dahil maraming pagkakataong na napi pilitan silang maglabas ng pera mula sa kanilang sahod upang matiyak lamang na makapag-aral ang mga mag-aaral nilang anak ng mga mahihirap.

Kung ako ay senador, pababawasan ko ang pondo ng Department of Public Works and Highway (DPWH).

Ayon kay Senador Panfilo Lacson, umabot na sa P532.3 bilyon ang kuwestyonableng hinihinging pondo ng DPWH para sa 2021.

Bawasan ito ng P1.2 bilyon at ilipat sa S.B. 1092.

Tapos ang problema ng mga senador!

Sa eksakto, bawasan ang P150 bilyong nakalaang badyet sa flood control project ng DPWH na kasama sa mahigit P600 bilyong badyet ng kagawaran ni Secretary Mark Villar para sa 2021.

Sabi ni Senadora Mary Grace Poe, itong badyet laban sa baha ay higit na malaki kaysa badyet ng buong Department of Health (DOH) para sa 2021.

Ano kaya ang masasabi ng pinuno ng Senate Committee on Basic Education, Culture and Arts na si Senador Sherwin Gatchalian sa kongkreto, eksakto at napakalinaw na mungkahi ko?

Ang pinakawalang ideya ni Gatchalian sa Senado ay kunin na lamang daw ang pondo sa proyektong “Lakbay-Aral” sapagkat matitigil umano ito sa susunod na taon dahil sa pandemyang coronavirus disease 2019 (COVID-19).

Ituloy ang Lakbay-Aral na mayroong pagtitiyak na ligtas ang mga lalahok dito.

Kaalaman ang hatid nito, kaya hindi dapat itigil.

Dapat, prayoridad ng mga mambabatas ang edukasyon, o ang Department of Education (DepEd) dahil iyan naman ang nakasaad sa

Konstitusyon pagdating sa paglalaan ng badyet.

Ang utos ng Konstitusyon ang pinakamatibay, malakas at kongkretong batayan kung bakit taun-taon prayoridad, una at pinakamalaki ang DepEd sa badyet.

Kahit napakahalaga ng mga proyektong kalsada, flyover, tulay, kontra-baha at iba pa na bahagi ng programang Build, Build, Build (BBB) ng administrasyong Duterte, hindi dapat nahihirapan ang mga senador sa paghahanap ng pondong ibibigay sa mga guro.

Huwag kalimutan ni Gatchalian at kahit ni Senador Juan Edgardo Angara na pinuno ng Committee on Finance ang interes at kapakanan ng mga guro.

Si Gatchalian ay nanalong senador dahil sa mga patalastas niya noon sa telebisyon tungkol sa edukasyon ng mga bata.

Napakalapit din ni Angara sa sektor ng edukasyon dahil ang tatay niya ay pangulo ng University of the Philippines (U.P.) bago naging senador at ang balita ko ay asawa ni Senador Angara ang may-ari ng isa sa mga matatandang pamantasan sa Maynila at Bulacan.

Kaya, tiyakin nina Gatchalian, Angara, Lacson, Poe at iba pang senador na magkakaroon ng pondong kailangan ng teaching supplies allowance ng mga guro simula taong 2021.

Kung walang pondo, walang saysay kung magiging batas itong teaching supplies allowance.

Read More

HINDI dapat nagiging ‘balat sibuyas’ ang mga government official, dahil pumasok kayo sa larangan ng serbisyo publiko dapat ay handa kayo sa lahat ng klaseng PUNA.

Tulad na lamang yang isyu ng pagtatambak ng buhangin o dolomite riyan sa Bay Walk ng Manila.

Kung alam nyong makakabuti yan sa mga tao ituloy nyo yan.

Alam naman natin na walang nagnanais na masira o muling masalaula yang Manila Bay dahil napakahalaga po niyan sa ating mga Pinoy.

Kung babalikan po natin ang maraming taon na nagdaan ang ganda ng dalampasigan ng Maynila.

Lalo na pag takip silim na ang sarap ng pakiramdam na nakaupo ka sa mga malalaking bato sa lugar na yan.

Naalala ko tuloy noong araw noong akoy musmos pa sa Novaliches, Quezon City sa may Tullahan River na kung saan ay sumisisid kami at nakakakuha pa kami ng Tulya.

Kaya nga po tinawag na Tullahan River ang ilog na nagmumula sa Lamesa Dam pababa hanggang Caloocan, Valenzuela at palabas sa Manila Bay dahil sa dami ng tulya.

Nasa elementarya pa ko noong mga panahon na yun.

Balik po tayo sa Manila Bay, kung maibabalik po yan sa maganda at magiging kaaya-aya para sa mga lokal na turista o dayuhan man ay mas okey.

Marami kasing nakasubaybay riyan dahil matagal nang nasalaula ang dalampasigan na yan hanggang sa may Tondo area.

Unang makikinabang riyan ay ang mga malalapit na mga residente.

Kaya dapat mismong mga malalapit riyan ang magkaroon ng malasakit. Sila mismo ang magbantay sa mga kapitbahay na posibleng magtapon ng ­basura sa baybayin na yan.

Pero kung pagbabasehan po natin ang weather condition ng bansa posibleng masayang lang ang pondo na ginamit sa paglalagay ng dolomite na yan.

Sa loob ng isang taon dalawampung bagyo ang dumarating sa Pilipinas.

Sa 20 bagyo na ito 5 lang na malalakas ang tumama sa Metro Manila, baklas lahat yang pinaghirapan at ginastusan na proyekto na yan.

Siguro hindi lingid sa kaalaman ng mga taga-Maynila kung paano baklasin ng malalakas na alon ang sea wall na semento sa dalampasigan ng Maynila tuwing may malakas na bagyo.

Hindi tayo tumututol sa pagpapaganda ng Manila Bay. Ang sinasabi natin ay ang posibilidad na mangyari kung sakaling may malakas na bagyo.

Ang Pilipinas ay hindi katulad ng ibang bansa na bihira dalawin ng kalamidad. Kaya kahit anong gawin nila sa kanilang mga dalampasigan ay hindi uubra.

Kaya dapat hindi balat sibuyas ang ating mga government offcials. Minsan ikunsidera din natin ang PUNA ng iba, kung tama ba sila o hindi.

Obyus naman na maraming proyekto ang administrasyong ito kaya naman marami rin ang PUNA.

Ibig sabihin pag ang bunga ay hinog na ay binabato para malaglag, ganun ang nangyayari ngayon.

Kahit ano naman ang ­kanilang PUNA kung tama naman ang ating ginagawa tuloy lang.

Kailangan lang ‘wag tayo maging sarado sa suhestiyon baka naman may tama sila.

Hindi natin kayang busalan ang netizens dahil nasa panahon tayo ngayon ng social media.

Tama man o mali ang ginagawa natin may PUNA pa rin sila.

Tuloy lang tayo sa trabaho, basta ang alam natin public service lang tayo walang personalan.

oOo

Para sa suhestiyon at reaksyon mag-email joel2amongo@yahoo.com at operarioj45@gmail.com

Read More

IPINAKITA ng mga kongresistang bahagi ng Makabayan Bloc sa mababang ­kapulungan ng Kongreso ang kapangyarihan ng mambabatas sa kasalukuyang sistema ng ating lipunan.

Ipinakita ng pangkat ni ­Bayan Muna Rep. Isagani Zarate na puwede nilang komprontahin at sitahin ang opisyal ng pamahalaan tulad ni Presidential Communications Operations Office (PCOO) ­Undersecretary Lorraine Marie Badoy sa ginawa nitong “red-tagging” laban sa mga kongresistang “leftist,” o Makabayan Bloc.

Ginamit ng mga kaliwang mambabatas ang pagdinig sa Committee on Appropriations bilang ‘oportunidad’ para batikusin nang batikusin si Badoy sa ginawa nito dati laban sa mga kaliwang kongresista.

Hindi makalimutan ng mga nasabing mambabatas ang akusasyon ni Badoy na sina Zarate, Gabriela Rep. Arlene Brosas, ACT Teachers Rep. France Castro, Bayan Muna Rep. Eufemia Cullamat, Bayan Muna Rep. Ferdie Gaite at Kabataan party-list Rep. Sarah Jane Elago ay pawang “high-ranking members” ng Communist Party of the Philippines (CPP).

Ang kasapi ng CPP ay lubos na naniniwalang kailangang isulong ang armadong pakikibaka mula kanayunan hanggang kalunsuran kung saan ‘matagalang digmaang bayan’ ang panahong dadaanan nito hanggang maitayo ang pamahalaang pamumunuan ng ilang beteranong kadre ng CPP.

Binatikos ng mga kongresistang bahagi ng Makabayan Bloc si Badoy dahil hindi umano totoong high-ranking members sila ng teroristang grupo.

Sila raw ay inihalal ng mga botante bilang kinatawan ng iba’t ibang marginalized sectors sa bansa.

Tapos nilang birahin si Badoy, ‘inipit’ na nila ang pinaaaprubahang pondo ng PCOO sa Appropriations Committee.

Hindi ako nagulat at nagtaka sa nangyari dahil hindi naman ngayon lang naganap na gumanti ang ilang kongresista sa opisyal ng pamahalaan na mayroong atraso sa kanila.

Hindi lang ngayon naganap na ‘namersonal’ ang mga kongresista sa opisyal ng pamahalaan.

Matagal nang praktis sa Kongreso ang ganyan.

Ibig sabihin, kung ano ang ginagawa ng mga tradisyonal na politikong naging mambabatas ay ipinakita rin ng mga kaliwang mambabatas kay Badoy.

Kung mali ang akusasyon ni Badoy laban sa mga kaliwa, patunayan nilang totoong mali si Badoy, sa pamamagitan ng privilege speech na nagdedeklarang hindi sila kadre ng CPP.

Ideklara rin nilang wala silang posisyon, o gawaing ­ginagampanan, sa CPP.

Tapos, birahin at kondenahin nila ang CPP at ang armadong yunit nitong New People’s Army (NPA) at ang united front nitong National Democratic Front of the Philippines (NDFP).

Manawagan din sila sa lahat ng opisyal at kasapi ng CPP at NPA na itigil ang pagsusulong ng pambansa demokratikong, sa pamamagitan ng armadong pakikibaka.

Palagay ko, sa ganitong ­paraan ay matatapos na rin ang red-tagging ni Badoy laban sa kanila.

Kung kasapi sila ng Liberal Party (LP), o kahit na nauugnay lang sa dilawang grupo, tiyak hindi aakusahan ni Badoy ang pangkat ni Zarate na mga kasapi ng CPP.

Kung may kuwestyon, o pagdududa, ang mga kaliwang kongresista sa hinihinging ­badyet ng PCOO, huwag ang ginawa ni Badoy ang pagdiskitahan nila.

Tanungin nila sina Badoy at ang pinuno mismo ng PCOO na si Secretary Martin Andanar hinggil sa ulat ng Commission on Audit (COA) tungkol sa kuwestyonableng pinagkagastusan ng P2,356,188.46 pondo ng PCOO.

Ayon sa ulat ng COA, ang P2,356,188.46 na ito ay nagastos sa mga pulong noong 2019 na inasikaso at inihanda ng Bureau of Broadcast Services (BBS) ng PCOO).

Ayon sa ulat ng COA, ang P1,830,720.52 sa nasabing P2,356,188.46 ay walang dokumentong magpapatunay na “opisyal” ang mga pulong na ginastusan.

Wala ring mga resibo, sales invoice at iba pang dokumentong magpapatunay na mahigit P2.35 milyon lahat ang nagastos sa mga pulong ng ahensiya.

Mas pasok at makabuluhang dito singilin ng mga kongresistang binubuo ng Maka­bayan Bloc dahil badyet ang paksa sa Kamara.

Singilin din ng pangkat ni Zarate ang sina Badoy at Andanar hinggil sa P4.33 milyong halaga ng 42 pirasong media equipment na ibinigay ng Embahada ng China sa bansa noong Marso 2019.
Ang nasabing mga ­kagamitan ay wala sa “book of accounts” ng PCOO, ayon sa COA.

Palagay ko, higit na wastong konprontahin ng mga kaliwang kongresista ang mga opisyal ng PCOO tungkol sa dalawang isyung nadiskubre ng COA kaysa red-tagging ni Badoy laban sa kanila dahil badyet ng PCOO ang paksa.
Pero, kung mas gusto ng mga mambabatas ng Makabayan Bloc ng mababaw na isyu, red-tagging ang talakayin ninyo sa pagdinig ukol sa badyet ng PCOO.

Read More

“COACHES are hired to be fired.”

Noong unang panahon ang mga katagang ito ay itinuturing lamang na salawikain. Malimit na binibigkas ng pabiro o hindi dapat sundin…Hindi batas!

Sa pagkalat ng mga ligang propesyonal sa Estados Unidos, Europa, Asya at maging sa Pilipinas, ang kawikaang ito ay naging batas, bagamat di nasusulat. Kalakarang sinusunod ng lahat ng koponan, kabilang ang Philippine Basketball Association (PBA).

Maraming dahilan kung bakit nangyayari ito sa panahong ito.

Noong araw, ang isang tao ay nagiging coach dahil kaibigan siya ng may-ari ng unibersidad o kolehiyo. Kaibigan ng may-ari ng kumpanyang may koponang kalahok sa ligang pang-amatyur. Ibig sabihin, nagiging coach lamang dahil sa samahan.

Ngayon, ang coach ay kailangan na may kontrata. Kasunduan na ayon sa iba ay cash-sunduan na nangangahulugan ng malaking suweldo

at iba pang allowance at grasya na umaabot sa daan-daang libo o milyon pa. At dahil malalaki ang bayad, ang itinatagal ng coach sa koponan ay depende sa kagustuhan ng may-ari.

Yung iba ay iginagalang ang kontrata at binabayaran ang natitirang panahon na napagkasuduan. Yung iba ay ‘di gaanong masuwerte, hindi na nababayaran. At ito ang nangyari kay coach Louie Alas na ­kamakailan lamang ay sinipa ng Phoenix Fuel Masters ng walang kadahilanan.

Pangyayaring ­muling nagpaalala sa ­kolumnistang ito sa napakagandang relasyon ng tambalang Danny Floro-Baby Dalupan bilang team manager-coach ng maalamat na Crispa Redmanizers.

Sa isang eksklusibong panayam kay Boss Danny matapos na ang Redmanizers ay manalo ng kauna-unahang Grand Slam sa PBA noong 1976, naitanong ng inyong lingkod kung ano ang sikreto ng tagumpay ng kanilang tambalan ni coach Baby. Nagkatabi kami sa ­eroplano ­patungong US of A. Suwerteng napasama ako bilang kaisa-isang reporter sa biyaheng gantimpala ng Crispa ­management sa lahat ng miyembro ng ­Redmanizers sa ­pagkapanalo nila ng Grand Slam.

Wala namang sikreto sa mga panalo nila sa lahat halos ng torneong nilahukan nila, mula amatyur hanggang pro, wika ni Boss Danny sa akin. “Maliban sa aming samahan, si Baby ang nagdidisiplina sa mga manlalaro, at ako ang nag-i-ispoil sa kanila,” pabirong dagdag niya. Ang pinakamalaking bentahe ng pagsasama nila ni Baby mula noong 1962, ayon sa kaniya, walang kontratang namagitan sa kanila.
“Sa kulang-kulang na 20 taong pagsasama namin hanggang sa panahong ito, ni hindi pumirma ng kasunduan si Baby sa amin,” mariing patutoo ni Boss Danny.

Tiwala sa isa’t isa ang naging batayan ng kanilang pagsamama. Tiwala siya at ang kanyang pamilya na hindi magiging pabaya si Baby sa kanyang tungkulin sa koponan na bigyan ito ng kampeonato. At tiwala naman si Baby na hindi siya pababayaan ng kumpanya, na ibibigay sa kanya ang karampatang mga pangangailangan niya bilang coach.

“Isa pang dahilan, wala kaming napagkasunduan kung kailan niya kami mabibigyan ng korona,” wika pa ni Boss Danny.

Hindi naging mainipin ang management. Katunayan, mula noong 1962, kung kailan nagsimula si Baby na maglingkod, kinailangan pa ang w

along taon bago ­nakatikim ng kampeonato ang Redmanizers. Noong 1970, nang mapagwagihan ng team ang titulo sa ­National Seniors, nagsimula ang dominasyon ng Crispa at lahat ng titulong dapat ­mapanalunan noong era na iyon ay kanilang inangkin.
Pero para kay Baby at Boss Danny, ang pinakamalaking tagumpay na natamo ng Crispa ay ang kauna-unahang Grand Slam noong 1976 na ­naging daan sa makasaysayang rivalry ng Redmanizers at Toyota Tamaraws noong ang PBA ay sanggol pa lamang.
Ang isa pang sikretong binanggit ni Boss Danny sa tambalan nila ni Baby ay ang disiplinang ipinatupad ng coach sa nasabing koponan.
Tatalakayin ko ‘yan sa susunod na kolum.

 

Read More

NAG-UUSAP ba talaga ang mga government officials natin o hindi lang nagkakaintindihan dahil natatakpan ng face mask ang kanilang bibig kapag sila ay nagsasalita at may face shield pa sila bilang pagsunod sa protocol sa pagsugpo sa COVID-19.

Ano ba talaga ang napag-usapan at napagkasunduan sa Inter-Agency Task Force (IATF), babawasan ang distansya ng mga tao sa pampasaherong sasakyan o pananatilihin ang isa hanggang metro ang layo ng pasahero sa isa’t-isa?

Nililito nyo ang mga tao eh. Sabi ni Secretary Eduardo Año walang napagkasunduan sa kanilang IATF meeting na bawasan ang distansya ng mga pashero para mas marami ang makasakay.

Sabi naman ni Health Secretary Francisco Duque III, hindi sya pabor sa pagbabawas ng distansya ng mga pasahero dahil tiyak na marami ang mamamatay sa COVID-19 dahil lalala ang hawahan sa virus na ito na hindi agad niya pinigilan.

Sabi naman ni Presidential Spokesman Harry Roque, nandun na sya nung meeting at wala raw tumutol nang iminungkahi na bawasan ang distansya ng mga tao na rekomendasyon ni Department of Transportation (DOTr) Secretary Arthur Tugade.

Kayo-kayo nagkakalituhan kaya ang mga pasahero ay nalilito na rin kung ano ba talaga ang kanilang susundin. Umayos nga kayo dahil lumalala ang anxiety na nararanasan ng mga tao.
Tingin nyo susunod ang tao na bawasan ang distansya lalo na’t hindi bumababa ng 3,000 ang naitatalang bagong covid-19 patients araw-araw? Baka dahil sa ganyang sistema ay lalo lang silang mapapahamak.

Bakit kasi hindi payagang bumiyahe ang lahat ng mga pampasaherong sasakyan lalo na ang jeep? Bakit nililimitahan ang mga biyahe eh nagbukas na kayo ng ekonomiya? Saan sasakay ang mga tao?

Yung ipinagmamalaki ninyong transport system, eh hindi pa nyo ginagawa tapos babawasan nyo na ang mga pampasaherong sasakyan at papalitan nyo ng bagong yunit na tumataob kapag malakas ang hangin?.

Patapos na ang administrasyong ito pero kahit isang proyekto para mapagaan ang buhay ng mga commuters na inilatag nyo sa amin noong magsimula kayo sa pamamahala ay hindi pa namin nakikita.

Hindi pa nga niyo ginagawa ang subway project mula Mindanao ­Avenue sa Quezon City hanggang sa NAIA eh. Wala pa kayong ginawang proyekto para dugtungan ang mga dinatnan nyong MRT at LRT.

Kahit ako suportado ko ang modernisasyon sa transport system. ­Marami ang sumusuporta dyan dahil marami talagang pampasaherong sasakyan na hindi na puwedeng mamasada pero namamasada pa rin sila.

Pero ngayong panahon ng pandemya, baka naman ipagpaliban muna ang modernisasyon na ‘yan dahil ang nabibiktima ay ang milyong-milyong commuters na hindi pa sumisikat ang araw ay nasa lansangan na para makipag-unahan sa iilang sasakyan na pinayagang bumiyahe.

Kung mas maraming sasakyan ang masasakyan ng mga tao, mas epektibo ang social distancing na mahalaga para maiwasan ang hawahan sa virus na in-export ng China sa Pilipinas at sa ibat-ibang panig ng mundo.

Marami nang sablay ang IATF ha. Isa sa mga sablay ay yung barrier daw sa mga motorsiklo at nang sumunod ang mga riders, biglang binawi. Nakakatulog ba sila sa kanilang pagpupulong?

Read More

MARAMING mga kababayan natin ang namatay sa ­pandemyang dulot ng COVID-19.

Kaya sana lang magkaisa na ang mga lider ng ating pamahalaan at maging ang mga pulitiko anuman ang kulay nila sa pulitika.

Sa panahon ngayon, totoong walang pinipili na mabibiktima ang COVID-19.

Narito ka man sa Pilipinas o nasa ibang bansa, ­mayaman ka man o mahirap ay maaari kang tamaan ng nakamamatay na sakit.

Pero higit pa rin na nakalalamang ang mayayaman kumpara sa mahirap dahil sa dami ng kanilang pera, kahit hindi sila lumabas ng bahay para magtrabaho ay makakakain sila.

Magpadeliber lang sila ng mga pagkain mula sa mga kilalang restaurant kakain na ang kanilang pamilya.

Ang pamilyang mahirap, kailangan pa nilang magbanat ng buto at kung minalas-malas ay nawalan pa ng trabaho dahil nagsara ang kumpanya na pinapasukan nila.

Wala ring naipon na pera ang pamilyang mahirap dahil sa pagkain pa lang kapus na ang kanilang kinikita.

Hindi katulad ng mayaman kahit isang taon pa sila hindi magtrabaho hindi pa rin sila mawawalan ng pambili ng pagkain.

Sa panahon ng krisis ang mahihirap ang tiyak na unang naaapektuhan dahil sa kakapusan nila ng pera. Tulad nitong krisis sa COVID-19.

Nagsimula ito noong buwan pa ng Marso.

Ngayon ay pumasok na ang tinatawag na BER months kaya nagsimula na ang kapaskuhan sa bayan ni Juan.

Dahil umpisa na ang BER months, medyo nakakahinga na sana ang mamamayan pero baliktad. Mukhang paskong tuyo ang sasapitin ng lahi ni Juan sa Disyembre.

Inaasahan ng taumbayan ngayong may pandemya ay dapat nagtutulungan ang mga pulitiko at mga opisyal ng gobyerno. Pero sa halip na magtulong-tulong at magkaisa ay bangayan dito at ­bangayan doon ang nangyayari sa kanila.

Paano tayo pagkakalooban ng grasya ng Panginoon kung puro bangayan ang nangyayari? Imbes na magkapit-bisig sila para maresolba ang mga problema, ngayon ay nagbabatuhan pa ng mga akusasyon laban sa isat-isa.

Simple lang naman ang gagawin ng mga pulitiko kung gusto talaga nilang sundin ang kanilang pinangako noong nanganga­pamya pa sila. Tuparin lang nila ang mga pangako at alisin muna ang labis na pamumulitka tutal ang susunod na eleksyon ay sa 2022 pa.

Kung makikita ng taumbayan na may malasakit kayo sa kanila o sa amin siguradong mananalo pa rin kayo sa eleksyon. Ang totoo, mas maganda na ngayong ­pandemya kayo magpakita ng malasakit sa taumbayan dahil hindi kayo mapupulaan na namumulitika.

Kesa wala kayong ginagawa kundi PUNAhin o siraan ang sinuman na gumagawa ng tama oposisyon man o administrasyon.

Hindi nyo rin dapat ipangalandakan na kayo ay tumutulong dahil kaya kayo ibinoto ay para magsilbi at hindi maging bida.

Dapat ang bida ay ang taumbayan na naglagay sa inyo sa inyong mga kinalalagyan ngayon. Ika nga, ‘public office is a public trust’. Dapat maging mga katiwa-tiwala kayo sa tingin ng s­ambayanan.

Dun sa mga hindi nakakatulong sa pribado man o nasa pampublikong opisina o ordinaryong tao tumigil na kayo. Kundi kayo nakakatulong sana hindi rin kayo maging problema.

Nakakasama lang din ng loob dun sa mga opisyal ng gobyerno at politiko na sila sana ang ­inaasahan na tumulong ngayong may ­pandemya nagagawa pa nilang mangurap sa pondo ng gobyerno.

Wala ba kayong mga ­kunsensiya? Bahala na sa inyo si LORD.

oOo

Para sa suhestiyon ay reaksyon magemail joel2amongo@yahoo.com at operarioj45@gmail.com.

Read More

SA wakas, mayroon na ring panukalang batas na inihain sa mababang kapulungan ng ­Kongreso upang tumaas ang sahod at mga kaakibat na benepisyo ng mga nars sa pribadong mga ospital.

Mabuti na lang, mayroon ding mga mambabatas sa mababang kapulungan na nakapansin sa napakababang sahod ng mga nars sa mga pribadong ospital.

Ang naunang batas tungkol sa pagtaas ng sahod at mga benepisyo ng mga nars ay pokus lang doon sa empleyado ng mga pagamutang pag-aari at pinangangasiwaan ng pamahalaan.

Napakatagal na ng batas na ito, ngunit ngayong taon pa lang ipatutupad makaraang magdesisyon ang Korte Suprema nitong bahagi ng 2019 na “nakabatay” sa Konstitusyon ang umento sa sahod ng mga nars na mahigit P31,000 kada buwan.

Uulitin ko, hindi kasama ang mga nars sa pribadong ospital sa umiiral nang batas.

Kaya, kawawa at talo ang mga nars sa pribadong pagamutan.

Tulad ng mga nars sa mga ospital ng pamahalaan, matagal na ring puti ang kanilang yuniporme, ngunit ganito rin katagal na ‘maitim’ at ‘kalunus-lunos ang kanilang buhay dahil sa mababang sahod at mga benepisyo.

Kahit mababa ang sahod at mga benepisyo, itinuloy at pinasok ng marami nating mga kababayan ang prospesyon ng pagiging nars dahil kumbinsido silang sa ganitong trabaho sila makapaglilingkod sa kapwa nila Filipino.

Nabalitaan at nabasa ko ang balita na naghain ng House Bill No. 7569, o “Minimum Wage for Nurses in the Private Sector Act of 2020” sina Davao City ­Representative at House Deputy Speaker

Paolo Duterte, Davao Occidental Rep. Claudine Diana Bautista at ACT- CIS party-list Rep. Eric Go Yap.

Pabor ako rito dahil mismong anak ko ay kumukuha ng Nursing program.

Tapos nars din ang kapatid ko at bayaw ko.

Ang mommy ko nga ay retiradong nars.

Kaya, gusto ko ang panukalang batas nina Duterte, Bautista at Go dahil napakahalaga ito sa akin.

Nakasaad sa H.B. 7569, na inaatasan ang Department of Labor (DOLE) at National Wages and Productivity Commission (NWPC) na makipag-usap sa Department of Health (DOH), Philippine ­

Nursing Association (PNA) at iba pang mga institusyon at ­organisasyon upang magbalangkas hinggil sa pagtaas ng suweldo ng mga nars at iba pang “health workers” na nagtatrabaho sa mga pribadong ospital.

Tinukoy sa H.B. 7569 na kinakailangang kasama sa mga dapat mapagkasunduan ng nasabing institusyon at organisasyon ang “minimum wage” sa mga nars at iba pang mga benepisyo katulad ng cost of living allowance (COLA).

Sabi ni Rep. Yap, masyado nang malayo ang agwat ng buwanang mga nars sa pagitan ng mga pribadong pagamutan at ang mga nars sa mga pampublikong ospital, samantalang pareho namang mahalaga ang ginagampanan nilang papel, gawain, tungkulin at obligasyon sa mga pasyente, katulad ngayong panahong mayroong pandemya ng coronavirus disease 2019 (COVID-19) sa bansa.

Batay sa pag-aaral, nadiskubre na umaabot lang sa P9,757 ang buwanang sahod ng mga nars sa pribadong ospital, samantalang umaabot ng P19,845 hanggang P30,531 ang buwanang suweldo ng mga nars sa mga pagamutang kontrolado at pinanganasiwaan ng pamahalaan.

Idiniin ni Yap na kailangang magkaroon ng konsultasyon ang lahat ng apektadong sektor sa pangunguna ng DOLE at NWPC upang matiyak na ang minimum na sahod bawat buwan ng mga nars sa mga pribadong ospital ay makasasapat sa kanilang ba­tayang pangangailangan.

Syempre, dapat magbibigay ng dignidad ang kanilang sahod sa napili at minahal nilang propesyon.

Binanggit ni Yap na naniniwala rin siyang may “puso” at “mala­sakit” para sa kapakanan ng kanilang mga manggagawa ang mga may-ari ng mga pribadong ospital.

Wala namang “nalulugi” sa panahong ito dahil marami ang nagpupunta ngayon sa mga ospital para magpagamot, patuloy ni Yap.

Malinaw ding nakasaad sa panukalang batas na mayroong parusang P100,000 hanggang P1,000,000 sa bawat paglabag na gagawin ng alinmang ospital sa mga probisyon ng panukala, kapag maging ganap na itong batas.

Nararapat lang mabilis na talakayin at ipasa ng Kamara de Representantes ang H.B. 7569 sapagkat ang panalo rito ay ang mga nars sa pribadong ospital.

Read More