Category: OPINYON

HINDI na ako nagtataka kung bakit dumarami ang kaso ng COVID-19 sa ­ating bansa dahil marami na ang isinasagawang testing hindi tulad noong unang sigwada na halos walang nati-test.
Noong Marso kasi, ­iilan lang ang tine-test sa ­COVID-19 kaya kokonti lang ang kasong naitatala kumpara ngayon na marami na ang sinusuri ng gobyerno at pribadong sektor kaya lumalaki ang bilang ng nagpopositibo sa virus na ito na nagmula sa China.

Pero ang ikinababahala ko ay ang katotohanan na marami na palang na-infect sa COVID-19 pero hindi agad nalaman dahil sa teka-tekang desisyon hinggil sa panawagan na magsagawa ng mass testing noong isailalim sa ­enhance community quarantine ang bansa noong Marso.

Kung noong Hunyo at ngayong Hulyo ay maraming nagpositibo sa COVID-19, ibig sabihin baka nasa katawan na nila ang virus na ito noong Marso pa lamang na hindi agad nalaman dahil hindi agad inilarga ang mass ­testing.

Halos apat na buwang nag-quarantine ang ­sambayanan mula Marso 15 hanggang Hunyo 30 at kung nasa katawan na ng mga COVID-19 positive ang virus na ito sa nabanggit na panahon at ngayon lang nila natuklasan dahil ngayon lang sila nasuri, ilan ang nakasalamuha nilang tao na posibleng nahawa sa kanila?

Siguro hindi na nakahawa ang mga COVID-19 positive kung noong Marso pa lamang ay na-test na sila at ihiniwalay agad sila at ginamot pero dahil hindi nakinig ang mga kinauukulan sa mga tao, ayan dumami ang kaso.

Ito ang problema sa teka-tekang sistema ng mga opisyales ng gobyerno at hindi nakikinig sa suhestiyon ng kanilang mamamayan at saka nila aaminin na mali nga sila at dapat nakinig sila sa mga tao, kapag malala na ang problema.

Parang noong panahon ni dating Pangulong Benigno “Noynoy” Aquino III na nagteka-teka at ayaw ­makinig sa mga tao na simulan agad ang  mga nakalinyang proyekto kaya halos wala siyang ­natapos na imprastraktura sa loob ng anim na taon sa gobyerno.

Saka lang nagsimula ang mga konstruksyon nung may problema na noong panahon ni PNoy pero kung sa unang taon pa lamang sana nito sa kanyang administrasyon ay nagsimula na siya, baka natapos agad bago sila bumaba sa kapangyarihan.

Ang mga government officials kasi madalas hindi nakikinig sa mga tao. Hindi ko alam kung talagang ugali na nila at para bang sinasabi sa atin na “kami ang nasa puwesto kaya kami ang dapat magpasya at hindi ang mga tao”.

Parating nangyayari na hindi ini-involved ang mga tao sa kanilang pagdedesisyon gayung mas alam ng mga tao ang nangyayari sa ibaba kesa sa kanila na nasa itaas na karaniwang hindi ramdam ang pagdudusa ng mga ­maliliit.

Hindi ba sa isang bahay kapag may bagong patakaran ang isang ama na gustong ipatupad, kukunin muna ang opinyon ng kaniyang asawa at mga anak bago ­iimplementa lalo na kung ang mga anak ay nasa tamang edad na?

Dapat siguro magsilbing aral sa mga government officials ang karanasan natin ngayon sa pandemya na mahalaga ang opinyon ng mga tao sa ibaba bago sila maglabas at magpatupad ng isang mahalagang desisyon.

Sabi nga sa Desiderata: Speak your truth quietly and clearly; and listen to ­others, even to the dull and the ­ignorant; they too have their story”.(BERNARD TAGUINOD)

Read More

HINDI bago ang balitang “sundalo, pinatay ng NPA.”

Napakarami nang sundalo o pulis ang pinatay ng New People’s Army (NPA) simula nang itatag ang armadong yunit na ito ng Communist Party of the Philippines (CPP) noong Marso 29, 1969 sa Tarlac.

Disyembre 26, 1968 naman binuo ang CPP sa Tarlac din.

Ang paliwanag ng pamunuan ng CPP ay paggawad ng parusa sa mga nagawang krimen ng mga sundalo o pulis na inireklamo ng masa sa ­rebolusyonaryong organisasyon.

Siyempre, labag sa batas ang desisyon ng CPP at mismong pagpatay ng NPA sa mga sundalo o pulis.

Desisyon ‘yan ng CPP.

Aksiyon ‘yan ng NPA.

Ngunit, hindi naman tamang matapos pagbabarilin ng mga kasapi ng NPA ang isang sundalo hanggang malagutan ito ng hininga ay tatagain at susunugin pa ng mga rebelde ang patay nang sundalo.

Karumaldumal naman ang ganyang klase ng pagkakamit ng katarungan sa mga krimeng nagawa ng sundalo.

Kahit kasinghaba ng San Juanico Bridge ang mga nagawang krimen ng nasabing sundalo o pulis ay hindi wasto at hindi katanggap-tanggap sa isang sibilisadong lipunan na tagain at sunugin pa ang sundalo matapos itong ­pagbabarilin hanggang mamatay.

Hindi naging mainit na balita ang naganap sa Samar ilang araw na ang nakalipas dahil ang pokus ng balita ngayon ay ang mistulang palasong estilong pag-aanunsiyo ni ­Presidential Spokesman Harry Roque Jr. sa kahit anong isyu o problema ng pamahalaan at bansa ang itanong sa kanya ng mga journalist, ang ­patuloy na pagtaas ng bilang ng mga Filipinong tinatamaan ng coronavirus disease 2019 (COVID-19) at ang prangkisa ng ABS-CBN Corporation.

Ayon sa tagapagsalita ng 8th Infantry Division ng Philippine Army (PA) na si Captain Reynaldo Aragones, pinatay, tinaga at sinunog ng 30 pinaniniwalaang mga miyembro ng NPA ang isang sundalo sa bayan ng Motiong sa Samar nitong Hulyo 6 ng umaga.

Hindi binanggit ni Aragones ang pangalan ng biktima ng karumaldumal na krimen.

Ayon kay Aragones, nakasakay sa motorsiklo ang sundalo at kasamahan nito bandang 7:00 ng umaga kung saan patungo sila sa munisipyo ng Motiong upang dumalo sa isasagawang “community support ­program” nang biglang harangin ng 30 miyembro ng NPA na nagresulta sa binabanggit kong karumaldumal na krimen.

Hindi kahanga-hanga ang CPP-NPA sa ­nangyaring ito.

Hindi nila binigyan ng katarungan ang mga ­naging biktima ng namatay na sundalo, kung totoong ­maraming krimeng nagawa ito sa mamamayan ng Samar, kundi muling ipinakita, pinatunayan at pinagtibay ng 30 miyembro ng NPA na napakasama ng NPA sa panahong ito.

Hindi nakabatay sa ­Marxismo ang ginawa ng mga ‘rebolusyonaryong’ NPA.

Walang itinuro o sikretong isinulat si Karl Marx na kailangang karumaldumal na papatayin ang mga sundalo ng pamahalan dahil sa mga krimeng nagawa nito sa masa, partikular sa uring manggagawa.

Hindi rin nagsulat ng artikulo si Vladimir Lenin na nagpapaliwanag na kailangang gumamit ng terorismo ang ­organisasyon ng uring manggagawa laban sa mga sundalo ng estado.

Kahit nga si Mao Zedong na pinagkopyahan ni Jose Maria Sison sa pagsusulong ng armadong pakikibaka sa konteksto ng pangmatagalang digmang bayan dito sa Pilipinas ay walang nabanggit na patayin, tagain at sunugin ang sundalo ng pamahalaan, o sinumang kaaway ng mga manggagawang-bukid at pesante sa kanayunan.

Ang armadong pakikibaka sa pangmatagalang digmang bayan ni Mao ang siyang ipinatupad ng pamunuan ng CPP at NPA upang makamit ang pambansang demokratikong sistema ng lipunan

kapag napalitan ang ­kasalukuyang pamahalaan.

Ngunit, kahit anong artikulo o akda ni Mao ay walang nakasulat na habang ipinapatupad ang armadong pakikibaka “mula sa mga kanayunan patungong kalunsuran” ay dapat pumapatay, nananaga at sinusunog din ng mga miyembro ng NPA ang sinumang sundalo ng Armed Forces of the Philippines (AFP) na napatunayang mayroong nagawang mga krimen sa masang ‘pinaglilingkuran’ ng CPP at NPA.

Wala sa katinuan ang ideyang ito ng CPP at NPA.
Kaya, hindi ako nagugulat na hindi lumalawak at lumalalim ang tiwala ng masang Filipino sa CPP at NPA mula 1968 at 1969 hanggang kasalukuyan.(NELSON BADILLA)

Read More

MALINAW na mistulang kalakal na lamang talaga ang pagtingin sa mga OFW. Naihahalintulad na ito sa mga dating ini-export na produkto kung ang pagbabasehan ay ang mensahe na inilathala sa pahayagan mula kay Bangko Sentral ng Pilipinas (BSP) Governor Benjamin Diokno

Ayon kay Diokno, kailangan na samantalahin ng Pilipinas ang pagpapadala ng mga mas nakakabatang mga propesyonal sa ibang bansa sa oras na matapos na ang krisis dulot ng COVID-19 virus.

Sinabi pa nito na “Siguro looking forward, dapat siguro mag-export pa tayo ng ­madaming nurses, mga doktor, maraming computer specialists in the future”.

Sa katotohanan ay hindi naman talaga mapipigil pa ang mga Pilipino na sumubok na magtrabaho sa ibang bansa dahil sa mga buhay na patunay na maraming mga OFW ang naging matagumpay.

Marami sa kanila ang nakapagpatayo ng magagarang tahanan, malaking negosyo, nagkaroon ng bagong sa­sakyan at mga nakapagtapos sa kolehiyo ang mga anak.

Hindi matatawaran ang benepisyo ng kinikita ng mga OFW lalo na kung ito ay nasa hanay ng mga Professionals o skilled workers. Higit sa lahat, malaki ang naiaambag ng mga remittances ng mga OFW na umaabot sa halos 30-B dolyares kada taon.

Ngunit taliwas naman ang ipinapadamang pagpapahalaga ng ilang ahensya ng ­gobyerno para sa mga OFW. Kamakailan nga ay nagbigay pa ng pahayag ang Department of Budget Management

(DBM) na hindi kayang tustusan ang pagkakaroon ng Department of OFW.

Kung kaya hindi maiaalis ang pagtatampo ng mga OFW na tila hindi sila tunay na ­binibigyan ng importansya ng ating gobyerno.

Mabuti na nga lang at sa panahon ni President Rodrigo Roa Duterte ay kahit papaano nabigyan ng pagkakataon na maipasa sa mababang kapulungan ng kongreso ang Department of OFW.

Ngunit sa kabilang banda, ay tila inuupuan na lamang ito sa Senado upang tuluyan ng mabalewala .

Malapit na naman ang pagbibigay ng State of the Nation Address si Presidente Duterte sa kongreso, ngunit hanggang ngayon ay walang makitang linaw ang mga OFW kung ito ay mapapasama sa ibabalita.

Sa pagdating pa ng mga susunod na mga buwan, ay magsisimula ng maningil ang mga OFW sa mga Senador na kanilang sinuportahan. Kung patuloy ang mga ito na hindi kikilos para

maaprubahan ang Department of OFW, ay hindi malayong mas ma­giging matapang at maigting ang mga mensahe na ipapakalat ng mga OFW sa social Media.

Sa tinatayang 10 ­milyong OFW, kung magiging matagumpay ang mga lider nito sa paghihikayat ng pagkakaisa, tiyak mararamdaman lalo ng ating mga senador na dapat bigyan na nila ng

importansya ang kahilingan ng mga OFW.

Read More

LUMABAS sa pagdinig ng House of Representatives sa Proposed Budget for FY 2021 ng Department of Agriculture (DA) kamakalawa (July 8, 2020) na kasama na kakapusin ng pagkain ang Pilipinas.

Sinabi ni DA Secretary William Dar na sa taong 2019 pa lang ay 55 bansa na o katumbas ng 135 milyong katao ang nakakaranas ng kawalan ng kapanatagan sa pagkain (acute food insecurity).

At sa nakalipas na apat (4) buwan ay umabot na sa nakakaalaramang report ang isinumite ng Food and Agriculture Organization (FAO) na bilang ng mga tao na nakakaranas ng matinding kawalan ng kapanatagan sa pagkain.

Sa report na ito ay kasamang apektado ang Pilipinas na ang nagpabigat ay ang hindi pagsuporta ng mga nakaraang administrasyon sa mga magsasaka sa bansa.

Ito ang lumabas sa inilunsad kamakailan na 2020 Edition of the Global Food Crisis Report of the Food and Agriculture Organization (FAO) at iba pang partner organizations.
Nakaranas sila ng kakapusan ng pagkain bago pa man dumating ang pandemic sa buong mundo na dala ng COVID-19.

At siyempre mas lumala lalo na ngayon dahil halos hindi na makakilos ang mga tao dahil sa takot nila na mahawaan sila ng COVID-19.

Balik po tayo sa pagdinig kamakailan sa panukalang budget ng DA para sa taong 2021. Humihingi sila ng 280 bilyong pisong pondo  sa ­kongreso.

Mahigit sa isang daang milyong (109M) katao na ang populasyon na bansa ang pakakainin ng Department of Agriculture (DA).

Inamin mismo ni Sec. Dar na nababahala siya sa mga numero, malinaw na hindi ligtas sa banta ng kagutom ang bansa.

Ayon pa sa kanya, ang banta ng gutom sa buong mundo ay tunay at nararamdaman na ngayon dahil sa patuloy na banta ng COVID-19.

Ang hinihinging budget  na 280 bilyong piso ng agriculture department ay para sa taong 2021 pa, sana bago pa sumapit ang nasabing taon ngayon pa lang sikapin na nilang masuportahan ang mga magsasaka.

Para hindi tayo humantong sa “AANHIN PA ANG DAMO, KUNG WALA NA ANG KABAYO?”

Kamakailan inilabas natin dito sa PUNA na hindi na nagbebenta ng bigas ang Vietnam dahil prayoridad nila ang kanilang mga kababayan.

Inaasahan ng gobyerno na ang Vietnam ang kanilang pagkukunan ng bigas bilang buffer stocks para sa lean months na nagsimula nitong July at tatagal hanggang Setyembre.

Ngayon dahil hindi nakabili ng bigas sa Vietnam ibig sabihin walang stocks ng bigas sa mga warehouses ng gobyerno.

Sa kabila nito, ay tiniyak pa rin ni Agriculture Sec. Dar na hindi tayo kakapusin pagkain. Ika nga nila pwede pa ring humirit ng unli-rice ang lahi ni Juan.

Sana totoo yan baka mamaya, press release lang yan na hindi tayo kakapusin ng bigas.

Tiniyak din niya na sa kabila ng pananalasa ng African Swine Fever (ASF) sa Pilipinas ay sapat pa rin ang supply natin ng karneng baboy.

Makakatikim pa rin ng l­itson baboy at hamon ang lahi ni Juan sa darating na Pasko ngayong taon. Kung tutuusin hindi naman sana magugutom ang Pilipinas kung talagang pagtutuunan ng pansin ang pagtulong sa mga magsasaka.

Malalawak ang sakahan ng bansa  kaya lang ang sektor ng mga magsasaka ay hindi nabibigyan ng pansin ng gobyerno.

Sila ang nagtatamin at nag-aalaga ng mga hayop para may bigas at ulam tayo kaya dapat ‘wag natin sila isangtabi.

Sana bigyan sila ng prayoridad ng gobyerno ang magsasaka dahil pag wala silang itinanim at inalagaang hayop ay wala rin tayo kakainin.

Sana nga mag-iba na ngayon ang trato sa mga magsasaka, kasi malinaw na ngayon na pag-umasa pa tayo sa importation ng bigas ay magugutom lang tayo.

Iisa lang ang pahiwatig nyan na dapat ‘wag tayo umasa sa pagbili ng bigas sa ibang bansa. Ang  kailangan natin ay magtanim ng sarili nating palay.

Kung susuportahan ng ­gobyerno ang mga magsasaka sa mga sumusunod na taon ay hindi na natin kailangan pang umasa sa importasyon ng bigas sa ibang bansa.

Kung sa suporta lang mula kay  Pangulong Duterte ay talaga nga namang full support siya sa ating mga magsasaka kaya ang bola ay nasa kalihim na ng agriculture kung paano niyang ipasasa ang susporta na yan.

oOo

Para sa suhestiyon at reaksyon mag-email ­joel2amongo@yahoo.com at operario@gmail.com.

Read More

HINDI makapaniwala ang mga taga Quezon City sa balitang inilabas mismo ng City Hall na pangalawa raw si Mayor Joy Belmonte sa may pinakamataas na approval rating sa lahat ng mga alkalde sa Metro Manila.

Ito ay base sa naging resulta kamakailan ng isinagawang survey ng isang kumpanya na kung tawagin ay RP Mission and Development Foundation, Incorporated.

Sa nabanggit na survey ay nanguna si Pasig City Mayor Vico Sotto na may approval rating na 86 percent. Pangalawa si Mayor Joy Belmonte na nakakuha ng 80 percent rating. At pumangatlo si Yorme Isko Moreno ng Maynila sa rating na 78 percent.

Hindi makapaniwala dito ang  maraming mga taga-QC. Sabi nga ng isang kapwa mamamahayag na residente sa lungsod, Ano ang mission? Ano ang ‘K’ mag-survey? Sino ang officers at members? At magkano kaya ang ibinayad ni Mayor sa nabanggit na survey firm?

Alam ng marami na sa buong panahon ng lockdown ay isa si Mayor Belmonte sa nakatikim ng maraming batikos dahil sa diumano’y mabagal at kulang-kulang na ayuda at pag-aksyon sa pangangailangan ng mga taga QC.

Baka naman bumawi na si Mayor ng i-akyat na sa GCQ ang Metro Manila at itinuwid ang mga naging pagkakamali na dapat ayusin sa kaniyang liderato sa City Hall?
Sana nga ay ganun nga ang ginawa ni Mayor Belmonte.

oOo

Bagito at old timers sa Metro Manila.

Isang taon na rin pala ang nakalipas at mahigit isang taon na simula ng iluklok natin sa pwesto ang mga tumakbo sa eleksyon noong 2019 elections.

Meron sa kanila ay mga bagito sa pwesto at yung iba naman ay mga old timers na lalo na sa pagka-alkalde.

Kapansin-pansin ang pagi ging popular sa tao ni Mayor Vic o Sotto ng Pasig City gayundin si Yorme Isko Moreno ng Maynila. Bagito sila sa pagka-alkalde kaya mataas ang kumpiyansa sa kanila ng kanilang mga constituent.

Bagito rin si Mayor Belmonte pero dismayado sa kaniya ang nakararaming mga taga-QC.  Halos kapareho niya si Mayor Emmy Calixto-Rubiano na kulang na lang ay isuka ng mga taga-Pasay City.

Yung iba naman, nanana tiling steady at suportado ng taumbayan gaya nina Marcy Teodoro ng Marikina, Rex Gatchalian ng Valenzuela, Edwin Olivarez ng Paranaque, Jaime Fresnedi ng Muntinlupa, Carmelita Abalos ng Mandaluyong at Abby Binay ng Makati.

Dahil seasoned politician naman ni Toby Tiangco, kaya safe na safe ang mga taga-Navotas. Si Lenlen Oreta naman ng Malabon ay tuloy lang din sa pagse-serbisyo.
Ang mga bagito na dapat magpakitang gilas ay sina San Juan Mayor Francis Zamora na mas nakilala ng publiko sa pakikipag-away sa pamilya Estrada at ang pagpuslit niya papuntang Baguio City sa panahon ng pandemya.

Hindi rin halos naririnig si Lino Cayetano ng Taguig dahil sapaw na sapaw siya ng kaniyang Kuya sa exposure na si House Speaker Alan Peter Cayetano. Mas matunog din ang pangalan sa kaniya ni Mayor Miguel Ponce ng katabing bayan ng Pateros dahil sa magandang performance sa panahon ng ECQ.

Sa mga gurang naman na alkalde sa Metro Manila, wala pa rin maaasahan sa kanila. Siguro ay panahon na upang mag-isip ang taumbayan na palitan na ng tuluyan sa pwesto ang gaya nina Imelda Aguilar ng Las Pinas at Oca Malapitan ng Caloocan.

Ngayong panahon ng pandemya dulot ng COVID-19, make or break ito sa ating mga halal na opisyal ng gobyerno. Pagkakataon ito para sa kanila na i pakita ang husay sa pagiging l ider, pagmamahal sa tao at pagtulong sa mga nangangailangang mga kababayan.

Halos dalawang taon pa at muli tayong sasabak sa halalan. Sino-sino sa mga nabanggit kong pangalan ang mananatili at sino rin sa kanila ang iiitcha-pwera ng taumbayan. Abangan, kapit lang!
Note: Hindi po fake news na tinamaan ng covid si Mayor Joy Belmonte ng QC. Magpagaling po kayo.

Read More

SA panahon ng pandemya at krisis, maraming mga tao o organisasyon ang nagtutulong-tulong para abutan ng tulong ang mga nagigigpit at higit na nangangailangan.

Nakaka-inspire sila sa marami kaya ginagaya sila ng iba upang sa abot ng kanilang makakaya ay mayroon silang matulungang kababayan na higit na nangangailangan sa panahon ng krisis.

Pero mas marami rin ang nagsasamantala. Marami ang sinasamantala ang krisis tulad nitong kinakaharap nating pandemya sa COVID-19 para lalo silang magkamal ng salapi.

Hindi na ako magbabanggit ng pangalan pero marami na tayong naririnig na mga taong nagsasamantala sa pamamagitan ng hoarding at pagbebenta ng mas mataas na presyo ng mga personal protection equipments pati na ang mga makina na kailangan sa paggamot sa mga COVID-19 patients.

Imbes na tumulong, sinasamantala ng mga ito ang paghhirap ng mga tao para lalo silang magkamal ng salapi, Hindi mo alam kung may kaluluwa at konsensya pa ang mga ganitong tao.

Mas malala sila kesa sa mga nagtitinda sa mga palengke na kapag may bagyo otomatikong itinaas ang presyo ng kanilang paninda dahil nagtaas ng presyo ang kanilang mga suppliers.

Ang laging katuwiran, kulang ang supply at dahil kulang ang supply at mataas ang demand, otomatikong tataas ang presyo kahit yung mga paninda nila tulad ng gulay ay nabili nila bago pa man nagkaroon ng bagyo.

Hindi lang ang mga tiwaling negosyante ang nagsasamantala sa panahon ng krisis kundi ang mga mahihirap din nating mga kababayan tulad ng mga trike drivers na kung maningil ay pinakamahal sa lahat ng transportasyon sa ating bansa.

Walang itinakdang pasahe sa mga trike vehicles hindi tulad ng mga pampasaherong jeep at tricycle at ang paniningil nila ng pasahe ay depende sa kanilang konsensya… pero karamihan sa kanila wala yatang konsensya.

Mantakin mo naman, ang singil nila na pasahe mula Maypajo sa Caloocan City hanggang sa Divisoria sa bawat tao ay P150 bawat pasahero na P8 lamang sa pampasaherong jeep.

Ang katuwiran nila malayo na sa palagay ko ay isang uri ng pagsasamantala sa mga kababayan natin na hirap na hirap ngayon dahil sa epekto sa kanila ng pandemya ng COVID-19.

Sinasamantala nila ang kawalan ng pampasaherong jeep at maayos na transportasyon na hindi dapat dahil imbes na makiramay sila sa kapwa lalo na sa mga matatanda na kailangang pumunta sa hospital para magpacheck-up ay nagsasamantala sila.

Ayaw ko sanang patulan ito pero ang pinapahirapan nila ay kapwa nila mahihirap at ang masama nyan, walang magawa ang mga otoridad sa kanila kahit alam nilang pinagsasamantalahan na ang mamamayan.

Hindi bawal maghanapbuhay pero dapat ilagay rin naman natin sa tamang lugar ang paghahanapbuhay na wala silang masasagasaan dahil ang kanilang mga binibiktima ay tulad din nilang nangangailangan.

Siguro dapat na ring kumilos ang mga otoridad dyan sa Caloocan City at Lungsod ng Maynila para kontrolin ang sobra-sobrang panini ngil ng mga trike drivers dahil alam naman nila kung anong kalagayan ng mga tao ngayon.(BERNARD TAGUINOD)

Read More

ILANG beses na akong naka kabalita o nakakarinig ng taong napakalayo sa pangyayari ang “analysis” o pagsusuri sa isang pangyayari.
Mayroong abogado, journalist, komunista at pulitiko.

Ang pinakabago sa kanila ay si Senador Kiko o si Francis Pangilinan na Pangulo ng Liberal Party, ang partido ng mga dilawan.

Walang problema kung i minungkahi ni Pangilinan na magsagawa ng imbestigasyon ang Senado hinggil sa pagkakapatay ng ilang tauhan ng Philippine National Police (PNP) sa apat na kasapi ng Philippine Army (PA) kahit nagsasagawa na ng sariling imbestigasyon ang National Bureau of Investigation (NBI) sa naganap na krimen.

Maaaring palampasin ang ideyang ito ni Pangilinan.

Ngunit, hindi dapat palampasin ang ginawa niyang pagkabit sa naganap na masaker o pagpatay sa mga sundalo sa Anti-Terror Act of 2020.

Ito ang pahayag ni Pangilinan sa kanyang press statement noong Hulyo 1: “Nakakabahala ang balitang ito. Ngayon pa lang na hindi pa batas ang anti-terror bill, may nangyayari nang ganito. Ano na lang ang laban ng ordinaryong tao?”

Ngayong batas na ang nasabing panukala, hindi ito nakaugnay sa pagpatay ng siyam na pulis sa apat na sundalo.

Hindi papatay ng mga sundalo ang mga pulis upang patunayan na wasto at mayroong matapang at malakas na batas laban sa mga terorista.

Hindi rin imamasaker nang sadya ng mga pulis ang mga ang pangkaraniwang tao upang patunayang tama ang paninindigan ng administrasyong Duterte na kailangan ng matapang at malakas na batas laban sa terorismo.

Napakalabo ng pagsusuri ni Pangilinan.

Napakalayo sa pangyayari ang kanyang pagsusuri.

Ayon sa pinuno ng Philippine Army na si Lt. Gen. Gilbert Gapay, mayroong sinusundang mga terorista sina Major Marvin Indammog, Captain Irwin Managuelod, Sergeant Jaime Velasco at Corporal Abdal Asula.

Pinahinto sila ng mga pulis at sinabi sa mga ito na mga sundalo sila ng PA.

Pero, pinagbabaril pa rin ng mga pulis ang apat.

“Murder” ang naganap, giit ni Gapay.

Hindi pa inaaprubahan ni Duterte ang batas sa terorismo noong Hunyo 29, ngunit kumilos na ang apat na sundalo laban sa dalawang suicide bombers ng Abu Sayyaf Group (ASG) na mga tauhan ni Mundi Sawadjaan.

Tandaan ni Pangilinan na ang pagtugis sa mga terorista ay matagal nang trabaho ng mga sundalo at mga pulis.

Totoong nakakabahalang pagpapatayin o imasaker ng mga pulis o sundalo ang mga pangkaraniwang tao sa mga susunod na buwan at taon dahil sa pinaigting na kampanya ng pamahalaan laban sa terorismo ngayong batas na ang ATB.

Ngunit, hindi dapat ginamit na batayan ni Pangilinan ang ginawa ng mga pulis sa mga sundalo sa Jolo, Sulu upang ‘barilin’ ang ATB.

Sana, inutusan ni Pangilinan ang kanyang mga empleyado na maghanap ng mga pangyayari, kahit dalawang lang, sa panahon ni Pangulong Rodrigo Duterte na pinagbabaril ng mga pulis o sundalo ang mga manggagawa o manggagawang-bukid dahil konektado sila sa Communist Party of the Philippines/New People’s Army/National Democratic Front of the Philippines  (CPP/NPA/NDFP).

Nagpahagilap din si Pangilinan ng ibang batayan upang maging makatotohanan ang kanyang pagmamalasakit sa mga pangkaraniwang taong mamamatay dahil sa batas laban sa terorismo.

Kung nakahagilap ang kanyang mga tauhan, malakas ang ‘bala’ ni Pangilinan para barilin nang barilin nito ang Anti- Terrorism Act of 2020.(NELSON BADILLA)

Read More

NAKAPANGHIHINAYANG naman ang ginawang pagtanggi ni Department of Justice Secretary Menardo Guevarra sa nominasyon sa kanya ni dating Sandiganbayan Associate Justice Raoul Victorino na maging isa sa mga mahistrado o Associate Justice ng Supreme Court.

Ang kagaya ni Sec. Guevarra ang isa sa maituturing din na karapat-dapat na maging mahistrado ng kataas taasang hukuman dahil na rin sa angkin nitong dunong at bihasa sa mga usaping legal na maaring sandigan ng katotohanan pagdating sa aspetong legal.

Ang mga kagaya ni Sec. Guevarra ay malaki ang maitutulong sa hudikatura lalo na’t ang korte suprema pa naman ang huling sandigan sa mga masalimuot na usapin ng mga umiiral na batas ng bansa.

Nakasaad sa tugon ng kalihim na isinumite sa makapangyarihang Judicial and Bar Council na bagama’t nagagalak at karangalan aniya niyang mairekomenda bilang susunod na mahistrado ng Korte Suprema, subalit ikinalulungkot niyang tanggihan ang nasabing nominasyon para sa naturang posisyon.

Sa kanyang ­nilagdaang isang-pahinang liham, sinabi nito na pangarap aniya ng bawat abogado na maka-akyat at maging isa sa mga mahistrado sa pinakamataas na korte sa bansa, at ang nominasyon sa kanya ay nagbukas ng landas upang ituloy niya ang nasabing pangarap, na maituturing anya niyang huling pagkakataon na rin dahil sa mga new rules on appointment na inilatag ng Supreme Court (SC) na pinaiiral ng Judicial and Bar Council (JBC), kung saan siya ay miyembro pa nga nito.

Ayon kay Sec. Guevarra na nanghihinayang din siya na ang pagkakataon ay dumating sa panahong kailangang-kailangan ang kanyang serbisyo bilang kalihim ng DOJ.

Dahil nahaharap aniya sa dambuhala at hindi inaasahang krisis ang pamahalaan dulot ng COVID-19 pandemic, at sa panahon aniyang ito higit na kailangan na mapreserba at mapanatili ang kaayusan at kapayapaan ng bansa kung kaya kailangang-kailangan ang kanyang serbisyo para dito.

Marahil ang mga taong takot sa bagong nilagdaang batas ng Pangulong ­Rodrigo Roa Duterte na Republic Act 11479 o mas kilala sa tawag na Anti-Terrorism Act of 2020 ang mga taong ayaw madisplina.

Kasi para sa akin kung ikaw naman ay law abiding citizens ay wala kang dapat ikatakot sa mga pinaiiral na batas ng bansa dahil ­nirerespeto mo ang iyong kapwa at ang kanilang kapakanan at hindi ka pasaway.

At ang mga taong yan lagi na lang ginagawang propaganda ang diumanoy paglabag sa karapatang pantao, na animoy sila ang tagapagtanggol ng sam­bayanan, ngunit kung susuriin mo naman wala namang ginawa ang mga ito para sa bayan kundi puro reklamo laban sa pamahalaan, pampagulo at mga masasamang propaganda ang alam at mga walang kasiyahan dahil kahit sino ang maupong pangulo ng ating bansa ay mayroon silang disgusto!!

Samantala, inaksyunan naman ng SC EN BANC ang mga inihaing petition ng mga tutol sa RA 11479 o Anti-Terrorism Act of 2020 kung saan pinagkukumento ng Supreme Court ang ehekutibo kaugnay ng mga inihaing petition o pagku­westyon sa nilagdaang bagong batas ng pangulo.

Batay sa kautusan ng Supreme Court binigyan lamang ng Sampung  (10) araw ang ehekutibo upang isumite ang kanilang kumento.
Kung saan ini-utos din ng SC EN BANC na pagsamahin o pag-isahin na lamang ang lahat ng mga petition na may kaugnayan sa bagong batas na RA 11479.

Read More

PINASIMULAN ng Department of Transportation nuon pang 2017 ang ­programa upang mapaunlad ang transportasyon o tinatawag na Public ­Utility Vehicle Modernization Program (PUVMP).

Layunin ng programang PUVMP na mas maging maayos. ligtas at environment friendly ang transportasyon. Kung kaya kanilang napagdesisyunan na tanggalin o i-phase out ang aabot sa 220,00 PUJ na may 15 taon ng ginagamit at palitan ito ng mga electronic o solar powered na mga sasakyan.

Kabilang sa maaring matanggal ay ang mga PUJ na pinag-ipunan bilhin ng mga OFW para sa kanilang mga magulang o pamilya.

Kamakailan ay aking inilathala ang aking saloobin sa pag-phase out o pagtanggal sa kalsada ng mga nakagawian na PUJ. Naikwento ko na kutsero ng kalesa ang tatay ko bago nakabili ng sarili

niyang AC Jeepney (Automatic Caritela ang dating tawag sa PUJ) na may byaheng PRC-Buendia sa Makati at Pasay.

Simula nung ako ay grade 6 hanggang umabot sa 3rd year high school naging obligasyon ko na tuwing alas 8:00 ng ­umaga sakay ng aking bisikleta ay naka-tambay na ako sa kanto ng ­Buendia at Filmore sa Makati para abangan ang tatay ko na mag-aabot naman ng pera mula sa unang kita sa byahe para ­pambili ng ulam sa palengke ng Pasay para sa aming pananghalian. Kaya damang-dama ko ang ­hirap na pinagdaraanan ng pamilya ng jeepney driver.

Nagulat ako at ma­raming OFW ang naka-relate nuong nilathala ko ito sa social media. Marami akong natanggap na inbox messages at nagpa-abot ng kanilang pangamba sa pagpapatuloy ng phase out.

Marami nga sa aking natanggap na mensahe ay nagsabi na ang kanilang kinita sa ibang bansa ay kanilang ipinambili ng PUJ para may maging hanap-buhay ang kanilang pamilya. Isa pa nga rito

ay bumili ng PUJ bilang paghahanda sa kanyang pag-uwi dahil hindi nya sukat akalain na magi­ging pursigido ang gobyerno para tuluyang i-phase out ang mga PUJ sa lansangan.

At dahil ang pag-phase out ay kasabay pa ng tanggalan ng trabaho sa ibang bansa kaya tuluyan ng gumuguho ang mga pangarap ng ilang mga OFW.

Hindi naman ako tutol sa pagbabago at pagmo-modernize ng ating public transportation, subalit dapat din sigurong ikonsidera ng DOTr na hayaan ang mga luma ngunit maayos, ligtas at

episyenteng PUJ na magbiyahe sa mga bagong ruta upang hindi naman tuluyan na malusaw ang pinaghirapan ng ilang OFW.

Gayundin, dapat na ialok ng DOTr sa mga OFW ang mga paraan para makabili ng murang modernong PUJ at maisama ito sa kanilang reintegration program.

Read More