(Ikalawang bahagi)

Kaugnay pa rin ng isyu ng Brigada Eskwela, nais kong ibahagi ang isang nakaka-inspire na kuwento ng isang gurong malapit sa akin.

Ito ay kuwento ng isang pamangkin na kahit Psychology major siya ay mas pinili niyang maging guro sa Grade 6 sa isang public school sa probinsya.

Narinig ko kasi na siya’y nagso-solicit  sa pinsang kababata niya na ngayon ay isa nang abogada.  Para raw sa iba’t ibang materyales upang mas maging buhay at interaktibo  ang kanyang pagtuturo. Bahagi pa  rin  daw ito ng taunang Brigada Eskwela nila.

Habang nag-uusap sila, ay dumami nang dumami  ang mga nailistang gamit na pwedeng bilhin para sa ikatutuwa  at inaasahang pagpapataas ng mga motibasyon  ng mga mag-aaral.

Ikinuwento rin niya kung paanong personal siyang bumili  at maglagay ng HDMI TV  sa kanyang silid-aralan para makapagpalabas  ng mga makabuluhang pelikula at video kada Biyernes bilang supplement sa mga itinuturo sa klase.

Mula noon, ay laging pinipilahan  ng mga nakapaang mag-aaral  ang kanyang classroom, kahit ‘yung mga galing sa ibang baitang at seksyon.  Siya lang ang merong ganun sa paaralan. At naging buzzword  ang klase ni “Ma’am Chat” sa maraming mag-aaral.

Galak na galak siya at kita   ang  satisfaction sa mukha niya habang ibinabahagi  ang outcome ng kanyang inobasyon sa klase.

Para sa taong ito, naisip nila ng pinsang hinihingan niya  ng donasyon na gumawa ng magandang reading corner sa classroom niya  at pupunuin ito ng iba’t ibang babasahin  na ipinangako  ng  donor  na bibilhin pa sa Maynila.

Sumawsaw ako sa kanilang usapan at napakomento na ako’y natutuwa  na makita siya na parang aliw na aliw sa ginagawa niya. At napakapalad  ang mga mag-aaral  na meron silang gurong  kung kinakailangang  dumukot mula sa sari­ling bulsa ay gagawin matiyak lang na mas matututo  ang mga mag-aaral niya.

Napakomento rin ako at nagmungkahi  na   baka  pwede niyang gawan  ng video-documentation  ang mga inisyatiba  niya  sa klase at ibahagi  sa social media  para makaengganyo hindi lang sa iba pang guro  kundi   sa iba pang nais tumulong  para mapaunlad  pa ang pagtuturo sa mga pampublikong  paaralan.

Simple lang naman  pero nakaka-inspire ang kuwento.  Sa halip na magreklamo tungkol sa kakulangan  ng pondo galing sa gobyerno, isang simpleng guro  ang di inalintanang  magpaluwal  ng sariling pera  para matugunan  ang mga pagkukulang.  Alam kong marami pa silang kagaya ni Ma’am Chat.

Bakit ko nga  ba ikinukuwento ito? Hindi lang simpleng pagbibigay-inspirasyon. Kundi, para mag-isip din tayo  na bagama’t kapuri-puri  ang aksyon  ng mga maraming  Ma’am Chat sa public school, ugatin natin kung bakit kinailangan nilang mag-solicit, gumastos galing sa sarili  nilang bulsa, para lang mapaayos ang pagkatuto ng mga bata. Lalo pa’t mga guro  rin  ang mga may pinakamababang  sahod  sa lahat  ng mga manggagawa sa pamahalaan. (Psychtalk / EVANGELINE C. RUGA, PhD)