Alam nating ‘di na maibabalik ang itsura ng mundo sa panahong marami pa tayong inaakyat na mga puno ‘pag bakasyon. Na ang ating meryenda ay pinitas na kaimito, chico, aratiles, duhat, siniguelas, bayabas, at iba pa sa ating bakuran. Na hindi swimming pool kundi mga batis o ilog ang palamigan kapag tag-init.
Ngunit marami pa ring paraan para maipakilala at mailapit ang kalikasan sa mga batang henerasyon upang mas pahalagahan pa rin nila ito.
Bagama’t maigi sana kung magawa, pero hindi natatapos sa pag-akyat ng bundok o hiking sa gubat o diving sa mga dagat ang mga paraan ng muling paglalapit ng tao sa kalikasan. Dahil ang mga ito ay hindi masyadong praktikal para sa marami sa atin.
Pwedeng umpisahan sa pagbabasa, panonood ng mga programa, at pakikisali sa mga aktibidad sa komunidad na naglalayong maipaunawa sa mga tao ang kalikasan.
Maaari ring subukang maglakad-lakad sa mga parke sa sariling komunidad at maramdaman ang lamig ng lilim ng puno, ang pakiramdam ng damo sa paa, ang amoy ng mga halaman sa umaga, o ang itsura ng hamog lalo na kapag nasisilayan ng kagigising na haring-araw.
Maaari namang magtanim mismo sa mga paso ng mga halaman para nakakakita o nararanasan pa ring mag-alaga ng totoong halaman ang mga bata. Kapag maliwanag ang buwan, subukang panoorin ito sa gabi at mamangha sa ganda at misteryo nito.
Para mas maunawaan ang kahalagahan ng kalikasan, maaaring ipaliwanag sa mga bata ang ilang datos: halimbawa, na para makagawa ng 14 milyong paper bag, kailangang pumutol ng 14 milyon na puno; 12 puno ang nawawala para sa isang toneladang papel na ginagamit sa office.
Ayon din sa United Nations, 35,714 ektarya ng gubat ang nawawala kada araw. Ganyan kabilis! Paunti nang paunti ang yaman ng kalikasan habang mabilis na tumataas ang paggamit ng tao ng mga produktong galing dito.
Bago mahuli ang lahat, mainam na maipaunawa at masunod nang totohanan ang ibig sabihin ng conservation ng mga natitira pang yaman sa mundo. (Psychtalk / EVANGELINE C. RUGA, PhD)
103
