Inuwi kamakailan ang mga bangkay ng dalawa sa tatlong overseas Filipino workers na biktima ng serye ng mga pagpatay sa bansang Cyprus. Ang isang bangkay ay naiwan pa roon samantalang ang bangkay ng isang anim-na-taong gulang na bata na pinatay kasama ang kanyang ina ay dinala naman sa bansang Romania sa piling ng kanyang ama. Trahedya para sa Pilipinas ang ganitong mga pangyayari, nang dahil lamang sa kagustuhang maiangat ang pamilya sa paghihirap ay pikit-matang nangarap na makasumpong ng pagkakakitaan sa ibayong dagat.

Tinatantiyang nasa 10 milyon ang overseas Filipino workers sa buong daigdig, kasama na riyan ang mga undocumented, ibig sabihin 10% ng populasyon ng Pilipinas na pawang mga nangakalat at nalayo sa kani-kanilang mga mahal sa buhay.

Hindi kukulangin sa P20 bilyon kada buwan ang remittance ng mga OFWs na malaki ang kontribusyon sa paggalaw ng a­ting pambansang ekonomiya, kapalit ang mga nangangawasak na mga pamilya, mga anak na nalululong sa barkada at droga, bumabagsak na moralidad at naliligaw na kaisipan ng mga bagong henerasyon.

Ganyan kalupit ang kasaysayan ng Pilipinas, dahil sa kagustuhang mabigyan ng laban sa buhay ang kani-kanilang pamilya sa gitna ng matinding kahirapan at kawalan ng masumpungang pag-asa sa bansa, isinusugal ang buhay at pamilya sa pagbabaka-sakali sa ibayong dagat.

Ang mga Filipino ang pinaka-cosmopolitan na nasyon sa buong daigdig. Nangakalat ang mga kapwa-Pinoy kahit sa Estados Unidos o Saudi Arabia man hanggang sa mga maliliit na isla sa Micronesia.

Walang parte ng daigdig na walang Filipinong naghahanap-buhay sa mga iyon. Dahil sa salat ang bansang sagana dapat. Sagana sa buhay ang mga lupain, kagubatan, kabundukan, karagatan at mga ilog ngunit pinakikinabangan lamang ng iilan, ng oligarkiya na patuloy na dumarambong sa kayamanan ng bansa at humahagupit sa mga inaaliping Filipino.

Walang masumpungang benepisyo at magandang serbisyo sa kabila ng trilyun-trilyong pisong pambansang taunang bud­get ng pamahalaan. Pinanatiling dukha ang Filipino ng oligarkiya na sumisimsim sa yaman ng mga lupain, kung saan ang batas at pagpapatupad ng mga ito ay nakakiling sa mga mayroong yaman at yumayapak sa mga mahihirap.

Kailangan ng mga Filipino ng isang rebolusyon sa pag-iisip at pag-unawa na ang bansa ay kanila at ang lahat ng yaman niyaon. Na ang Pilipinas ay mana nila mula sa kanilang mga ninuno. Na ang Pilipinas ay ang bukod-tanging bahagi nila sa daigdig. Na ang gobyerno ay kanila, na nilikha nila upang pagsilbihan sila, sa kanilang mga hangarin at mithiin. (For the Flag / ED CORDEVILLA)